Recensie CKV - Get Out

Who’s coming next?

Jordan Peele, die met zijn regiedebuut met de film ‘Get Out’ komt, wordt al helemaal de hemel ingeprezen door verschillende mensen. Jordan Peele, die bekend is van Comedy Central, heeft een knappe film neergezet en wordt zeker niet voor niks bejubeld.

Het verhaal gaat over Chris Washington en is een opkomende fotograaf. Hij heeft nu al vijf maanden een relatie met zijn blanke vriendin Rose Armitage. Ze staan op het punt een bezoekje te brengen aan de ouders van Rose, die op een gigantisch terrein wonen. Chris is een beetje zenuwachtig en vraagt aan Rose of haar ouders weten dat hij zwart is. Rose antwoord dat haar ouders totaal niet racistisch zijn en dat hij zich nergens zorgen over hoeft te maken. Als het stel dan bij de ouders aankomt doet iedereen heel erg aardig en lief, maar naar Chris zijn mening doet iedereen iets te lief. De vader zegt bijvoorbeeld uit het niets dat hij voor een derde keer op Obama zou stemmen als dat zou kunnen. De moeder van Rose wilt Chris iets te graag onder hypnose brengen om hem van zijn rookverslaving af te halen. Chris slaat dit beleefd af en komt dan in aanraking met de zwarte bediendes die beide onnatuurlijk vriendelijk tegen hem doen. Na het feestje dat die dag ook georganiseerd werd in huize Armitage komt Chris achter een schokkende ontdekking: niets is wat het lijkt.

Jordan Peele moest in de film de balans tussen horror en humor goed houden. Dit is hem aardig gelukt en dat heeft voor een paar interessante scènes gezorgd. Bijvoorbeeld blanke mensen op het feestje die hem complimenteren, maar eigenlijk alleen naar de fysieke bouw kijken en hem anders subtiel neerhalen vanwege zijn huidskleur.  Het rare gedrag van de zwarte bediendes geeft ook een combinatie van horror en humor. Ze praten namelijk veels te lief en eigenlijk een beetje raar, maar dit geeft ook weer een onheilspellend gevoel waarbij je niet kan verwachten wat ze gaan doen. De beste humormomenten komen toch wel van de beste vriend van Chris, Rod Williams, die rare speculaties trekt aan de hand van de verhalen die Chris verteld over het feestje door de telefoon. Qua horror zijn er natuurlijk wel een paar jumpscares, maar het is vooral de sfeer die het eng maakt. Het rare gedrag van de mensen op het feest zorgt ervoor dat je blijft kijken, omdat er telkens weer rare gesprekken zijn. Dit maakt dat je op het puntje van je stoel blijft zitten om te kijken wat er gaat gebeuren.

Chris op het 'feestje'

Met de film probeert Jordan Peele om een boodschap over te brengen. Racisme is een belangrijke term in deze film. Hij probeert zo te laten zien dat er toch nog een soort onzichtbaar racisme is in de huidige maatschappij. Hij laat mensen zo even stil staan en nadenken of zij ook soms onbedoeld discrimineren. Jordan Peele streeft waarschijnlijk naar een gelijke samenleving en deze film zal daar zeker wel enige invloed op hebben.

De film was erg spannend en het verhaal had een enigszins verassende wending. Door deze wending blijf je met belangstelling kijken en verveelt het niet. De thematiek is erg goed gekozen, omdat het erg actueel is en ook wel speelt in de samenleving. Hij weet hier goed zijn boodschap over te brengen in een mooi jasje. Al met al heeft Jordan Peele het goed gedaan met zijn eerste film en is het zeker aan te raden om deze film ook zelf te zien.

Ik vond het een beetje onduidelijk of ik de hele film moest beschrijven of de film gedeeltelijk moest beschrijven om deze zo aan te raden. Daarom heb ik hieronder alsnog een beschrijving van de film van de punten die niet in de recensie zijn beschreven.

Titel film: ‘Get Out’

Namen regisseur en enkele hoofdrolspelers:

·      Daniel Kaluuya als Chris Washington

·      Allison Williams als Rose Armitage

·      Lil Red Howery als Rod Williams

·      Jordan Peele is de regisseur

Waar gezien: De film heb ik thuis gezien.

De film was voor het eerst te zien op een filmfestival op 23 januari en kwam 24 februari in de bioscoop.

De film speelde zich vooral af op het terrein van de familie Armitage, dit houdt de tuin, de logeerkamer en de kelder in.

De hoofdpersonen waren elk modern gekleed, kleren die men nu ook aan zou kunnen hebben. Op het feestje waren alle gasten in het zwart gekleed. Aan het einde van de film waren de mensen deels in witte dokterspakken gekleed en het andere deel in normale moderne kleding. Er was geen sprake van grimeren.

Chris in 'the sunken place'

Alleen de kleding van de mensen op het feestje geeft echt een sfeer. Dit wordt een beetje somber en serieus terwijl de mensen zich juist tegenovergesteld gedragen door vrolijk te doen en ‘gezellige’ praatjes proberen te maken. Voor de rest geeft alleen de kelder een duidelijke sfeer af, omdat het opvallende decorstukken heeft. Zoals een rendierhoofd, een biljarttafel en twee bijzondere lampen.

De muziek tijdens de film diende vooral als achtergrond en was niet altijd duidelijk aanwezig. De muziek hielp wel mee aan de aparte sfeer die de film soms heeft.

Tijdens de film waren er weinig geluidseffecten. Soms dat de stem een beetje vervormd werd, omdat Chris zich dan in ‘The sunken place’ bevond.

Het verhaal werd chronologisch verteld met een enkele flashback naar het moment dat Chris voor de tv zit en merkt dat zijn moeder is overleden. De flashback vond plaats tijdens de hypnose van Chris.

De scènes die me het meest zijn bijgebleven zijn bijvoorbeeld het moment dat Chris wordt gehypnotiseerd en valt in ‘the sunken place’. Het camerastandpunt veranderd hier ook. Het beeld zoomt namelijk op zo’n manier uit dat het lijkt alsof je van het beeld weg valt. Je hoort hierdoor een zachter en doffer geluid wat het gevoel gaf dat je echt wegviel. Ook de scène dat de gasten van het feestje gaan bieden op Chris, om wie er in zijn lichaam mag zitten.

Chris met 'de oma' in de auto

De film gaat dus over Chris die naar de ouders van Rose gaat en daar ‘onverwachts’ op het feestje terechtkomt ter ere van de oma van Rose. Chris wordt aangeboden om gehypnotiseerd te worden om zo van zijn rookverslaving af te komen. Chris slaat dat vriendelijk af en gaat na een rondleiding en een redelijke spannend avondmaal met Rose naar bed. In de avond wordt hij wakker en besluit hij een sigaretje te roken. Hij komt hier eerst de zwarte bediende in het huis tegen. Zij gedraagt zich vreemd en kijkt constant in de spiegel om te kijken hoe ze eruitziet. Als Chris buiten staat ziet hij de zwarte tuinman hard op hem afrennen en neemt op het laatste moment een afslag en rent zo verder rond het huis. Op zijn terugweg naar bed komt Chris de moeder van Rose tegen die hem toch verleid om even te gaan zetten. Zonder dat Chris het door heeft is zij hem aan het hypnotiseren en Chris valt in ‘the sunken place’. De volgende ochtend is het feest en wordt hij weer wakker. Hij maakt daar met iedereen een praatje, maar hij vindt dat de mensen zich toch een beetje raar gedragen. De mensen onderzoeken of hij geschikt is om in te leven en stellen hem zeer specifieke vragen die opvallen als je de film voor een 2^e keer ziet. Op een gegeven moment ziet hij een andere donkere man die zich na voorstellen ook zeer raar gedraagt. Chris denkt deze Andrew te herkennen en maakt een foto van hem. Dit doet hij echter met een flits en voelt zich erg schuldig. Andrew krijgt een bloedneus en schreeuwt vervolgens tegen Chris ‘GET OUT! GET OUT!’. In het begin denkt Chris dat hij Andrew hem aanvalt, maar Andrew probeert hem eigenlijk te waarschuwen. Door de flits is Chris uit zijn hypnose en dus zichzelf. Chris ziet het allemaal niet meer zitten en besluit samen met Rose om weg te gaan. Op het moment van vertrekken komt hij erachter hij het volgende slachtoffer is van de Armitages en kan niet meer vluchten. Na hevig verzet valt hij door twee tikjes tegen het thee glas weer in een hypnose. Hij wordt wakker in een stoel waarin er op de tv voor hem wordt verteld wat er met hem gaat gebeuren. Chris krabt zijn stoel stuk en haalt daar stukjes vulling uit die hij in zijn oren stopt. Hierdoor raakt hij niet gehypnotiseerd en kan zo eerst Rose haar broer uitschakelen en vervolgens haar vader die de operatie ging uitvoeren. Na ook de moeder hebben uitgeschakeld ontsnapt hij in een auto uit het huis. Per ongeluk rijdt hij de serveerster aan, wat de oma van de Armitages blijkt te zijn. Hij neemt deze mee in de auto, alleen dat is echter niet zo’n goed idee. Zij valt hem aan en ze rijden tegen een boom aan. De oma is door dit ongeluk dood. Vervolgens komt Rose met de tuinman, de opa, en probeert Chris neer te schieten. De tuinman pakt Chris daarna en probeert hem te wurgen. Chris weet nog net een foto te maken met flits en de tuinman wordt weer normaal. De tuinman vraagt de shotgun aan Rose (die nog denkt dat hij gehypnotiseerd is) en krijgt die ook. Hij schiet eerst Rose neer en vervolgens zichzelf. Chris wordt daarna opgehaald door zijn vriend Rod die al een vermoeden had dat er iets niet helemaal klopte. 

Bronnen:
Eigen ervaring
https://en.wikipedia.org/wiki/Get_Out_(film)  

CKV verslag - Eva Crutzen: Spiritus

Naam voorstelling: Spiritus

Naam gezelschap/artiest: Eva Crutzen, Jerry Bloem

Locatie: Zaantheather, Zaandam

Poster van de voorstelling

Datum voorstelling: 28 februari 2017

De voorstelling vond plaats in een theaterzaal waarbij het podium flat was en de ‘tribune’ schuin omhoog stond.

Het effect van de ruimte gaf een beetje de sfeer van de voorstelling. Door de schuine tribune kon je alles goed zien wat fijn was.

Het decor was niet heel bijzonder: er stond een elektrische piano met een pianist erachter in zwarte kleding en een beige colbert, ook stond er een grammofoon waar ze soms wilden laten denken dat daar muziek uit kwam, daarnaast kon er op een zwart doek verschillende figuren afgebeeld worden met behulp van lichtjes die aan en uit konden. Deze verschilde voortdurend en waren aanvullend voor het verhaal van Eva. Er stond een microfoon waar zij door praatte en er waren ook twee ‘pratende’ mutsen. Zij zelf droeg een zwarte jurk. Er was dus relatief weinig decor. De lichten waren ook beperkt, af en toe een spotlight op Eva. Op t einde was er een soort lichtshow waarin de lichten en de bandjes, die we op t begint kregen, gingen flikkeren met verschillende kleuren licht.

Er werd gebruikt gemaakt van muziek, onder andere door een elektrische pianist. Daarnaast werd er ook muziek afgespeeld wat de pianist niet kon maken tijdens liedjes zoals drums. Soms deed hij dat wel met behulp van een soort touchpad. De artiest speelde soms een deuntje op de achtergrond en soms een echt liedje waar Eva dan ging mee zingen. De muzikant maakt af en toe ook gebruik van geluidseffecten die hij ook met de touchpad kan regelen.

De voorstelling was erg veelzijdig en er zat niet echt een bepaald cabaret genre aan vast. Je kan het daardoor het best plaatsen onder zap-cabaret. Daar wordt snel geschakeld tussen verschillende onderwerpen, liedjes en vormen cabaret.  

Eva die hier bij de grammofoon staat

De voorstelling was opgebouwd uit losse onderdelen. In het begin begon ze over haar jeugd te vertellen, over hoe dat was en wat ze daarin allemaal had beleefd. Ook pakt ze onderwerpen die niet echt gebeurd zijn. Dat ze bijvoorbeeld haar “kind” dat in de buik zit via de grammofoon naar Mozart laat luisteren. Ook speelt ze veel typetjes na. Dit doet ze bijvoorbeeld met 2 sokken die gedurende show een paar keer terugkomen. Deze twee sokken hebben dan een gesprek/discussie en komen vaak terug met dezelfde zinnen wat voor mij een grappig effect mee gaf. Ook speelde ze haar types na met behulp van geluidseffecten. Dat ze bijvoorbeeld een monoloog had met zichzelf, maar voor het acteerwerk met haar vrienden praatte, terwijl ze tenniste. De pianist moest dan goed timen met zijn touchpad om ook daadwerkelijk het tennis geluid op het juiste moment te horen. Dit maakte voor mij de show leuker. Een ander voorbeeld is dat ze een app had gemaakt voor kleine mensen. Deze app diende ervoor om de kleine mensen te helpen als zij in nood kwamen door bijvoorbeeld grote mensen. Ze gebruikte tijdens haar show veel zelfspot en maakte gebruik van voorbeelden die haar waren overkomen, die bijvoorbeeld irritant waren. Vaak waren de gebeurtenissen die ze speelde erg uitvergroot gespeeld.

Eva en Jerry Bloem met het zwarte doek met de lichten

Ze wilde niet echt een bepaalde boodschap overbrengen, alleen lag er bij sommige wel een achterliggende gedachte achter. Bijvoorbeeld met de app voor kleine mensen kun je de boodschap: “samen sta je sterk” Of “laat je niet kleineren” bedenken. Zo waren er wel nog meer kleinere boodschappen die je eruit kon halen alleen niet direct werden gezegd. De show was uitsluitend bedoeld om het publiek te amuseren. Er zat geen duidelijke hoofdboodschap achter

Het gene wat mij het meest bij bleef was de lichtshow op t einde, omdat het zeer opvallend was. Door alle felle flitsende kleuren bleef je kijken en sloeg ik het beter op. Dit kwam ook doordat het op het einde was en er ook een soort interactie was met het publiek door de polsbandjes die ook kleuren gaven. Daarnaast is het deel dat zij haar buik tegen de grammofoon legt ook goed bijgebleven, omdat ik dat een erg grappig stuk vond. Ze praatte hier over haar geweldige, slimme baby die nog niet eens geboren was. Ze vertelde dat als een leuk type waarbij ook hier leuke karakteristieke zinnen terugkwamen. In dit geval was dat: “Ja leuk hé”.  

Ik met mijn broertje in de wachtruimte van het theater

Toen ik naar de voorstelling ging verwachtte ik in het begin niet al te veel. Ik kenden Eva totaal niet waardoor ik er ook niet zo’n goed beeld bij kon plaatsen. Ik had alleen de trailer gezien die me op het eerste ogenblik niet echt aansprak. De show zelf liet dat helemaal vervagen, omdat ik die wel leuk vond. Het ging snel over op onderwerpen en ze had een goed genre humor wat mij aansprak. Ook vond ik dat ze heel goed werkten met geluidseffecten wat het interessant maakt om naar te kijken. Bijvoorbeeld dat zij dat monoloog heeft tegen haar vriendin terwijl ze tenniste. Ik vond het knap dat de artiest precies op het juiste moment de knop wist in te drukken om het geluid te synchroniseren. Al met al vond ik het een leuke voorstelling met veel nieuwe, frisse elementen waardoor ik de show leuker vond

Bronnen:
Eigen ervaring
http://evacrutzen.nl/
https://www.theaterkrant.nl/recensie/spiritus/eva-crutzen/